W sekcji ‚Strefa wiedzy’ znajdują się szkolenia poświęcone tematyce społecznej odpowiedzialności biznesu i relacjom partnerskim biznes – ngo. Zapraszamy przedstawicieli organizacji i biznesu do zapoznania się z materiałami.
Biznes a zaangażowanie społeczne
szkolenie dla biznesu
Społeczne zaangażowanie biznesu (z ang. Corporate Community Involvment/Investment- CCI) to obok miejsca pracy, środowiska naturalnego oraz zagadnień rynkowych jeden z najważniejszych i najbardziej strategicznych obszarów społecznej odpowiedzialności biznesu.
Działania podejmowane w ramach tego filaru skupiają się przede wszystkim wokół wspierania środowisk lokalnych oraz wokół dążenia do rozwiązywania ważnych z punktu widzenia interesariuszy problemów społecznych.
- Rozwój zasobów ludzkich,
- Wzrost zaangażowania pracowników w wykonywaną pracę,
- Rozwój osobisty pracowników (np. poprzez nabycie umiejętności przywódczych),
- Wzmocnienie reputacji firmy,
- Uzyskanie przychylności grup opiniotwórczych (w tym konsumentów).
Choć idea zaangażowania społecznego w praktyce może być realizowana na bardzo wiele sposobów to jednak wraz z rosnącą świadomością polskich przedsiębiorców coraz częściej przybiera ona formę długotrwałej współpracy między przedstawicielami biznesu i NGO.
Według ONZ (2003) partnerstwo to dobrowolna i kooperacyjna relacja zawarta pomiędzy różnymi sektorami (np. biznesem i NGO) w której partnerzy zgadzają się na połączenie sił w celu podjęcia wspólnych działań.
- dobrowolność
- innowacyjne rozwiązania
- długoterminowe zaangażowanie
- wspólne cele
- współdzielenie ryzyka
- wspólne działania
- współodpowiedzialność.
Według specjalistów ds. CSR zawieranie partnerstw w ramach współpracy międzysektorowej to obecnie jedno z najbardziej efektywnych narzędzi zmierzających do zaspokojenia potrzeb społecznych w takich obszarach jak: edukacja i kultura, zdrowie czy rozwój przedsiębiorczości.
- Posiada lepiej wykształconą kulturę organizacyjną ,
- Dysponuje szeroką wiedzą merytoryczną na temat zarządzania organizacją,
- Zrzesza w swoich strukturach wielu wykwalifikowanych specjalistów (np. finansistów, prawników, specjalistów ds. marketingu i PR),
- Zna i rozumie mechanizmy funkcjonowania biznesu,
- Posiada bogaty wachlarz zasobów rzeczowych (np. sale szkoleniowe, samochody firmowe, komputery.
- Wsparcie merytoryczne – dzielenie się posiadaną wiedzą i doświadczeniem w zakresie prawa, księgowości, marketingu, promocji czy zarządzania projektem,
- Wsparcie rzeczowe – przekazywanie lub bezpłatne udostępnianie na czas trwania projektu posiadanych produktów, sprzętu lub lokali,
- Wsparcie finansowe – przekazanie przez firmę darowizny pieniężnej na rzecz konkretnej organizacji lub inicjatywy społecznej,
- Dostęp do najnowszych rozwiązań technologicznych (np. oprogramowanie),
- Wymiana usług (np. udostępnienie sali szkoleniowej w zamian za pomoc w opracowaniu programu wolontariatu pracowniczego),
- Nowe kontakty biznesowe.
- Zna problemy społeczności lokalnej,
- Cieszy się dużym zaufaniem społecznym,
- Posiada specjalistyczną wiedzę w zakresie realizacji projektów niekomercyjnych,
- Utrzymuje bezpośredni kontakt ze społecznością lokalną,
- Posiada narzędzia i doświadczenie do przeprowadzenia dialogu społecznego,
- Potrafi trafnie zdiagnozować faktyczne problemy swoich interesariuszy,
- Wpływa na pozytywne postrzeganie firm przez otoczenie około biznesowe,
- Jest „głosem społeczeństwa” w ważnych sprawach.
- Niezgodność celów i wartości
- Brak wzajemnego zaufania
- Nierównomierne zaangażowanie stron
- Niedostrzeganie korzyści płynących ze współpracy
- Odmienne oczekiwania
- Niejasne zasady współpracy
- Bariery komunikacyjne
- Brak spójności działania
- Postawa roszczeniowa (obu stron)
- Traktowanie podmiotów biznesowych wyłącznie jako źródła pozyskiwania kapitału
Dzięki rosnącej popularności koncepcji CSR wśród strategii biznesowych polskich przedsiębiorstw współczesny biznes dysponuje coraz większą ilością narzędzi umożliwiających aktywne angażowanie się w sferę społeczną.
Specyficzną formą wolontariatu pracowniczego jest wolontariat kompetencyjny.
Jego idea sprowadza się do dzielenia się z określoną grupą osób posiadaną wiedzą, doświadczeniem oraz umiejętnościami np. w formie konsultingu pro bono lub zajęć tematycznych.
Nowoczesną odmianą filantropii jest tzw. filantropia zaangażowania (z ang. Venture Philantropy lub Engaged Philantropy), która proponuje hybrydowe podejście do dobroczynności.
Polega ono na połączeniu wsparcia finansowego ze wsparciem instytucjonalnym (np. w zakresie zarządzania, księgowości bądź PR).
- W jakim zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu chciałbym działać?
- Czy posiadam nadmiar jakiegoś „dobra” którym mógłbym się podzielić?
- Czy dostrzegam w swoim najbliższym otoczeniu jakiś konkretny problem społeczny?
- Czy moi pracownicy posiadają jakieś szczególne kwalifikacje lub umiejętności, które można byłoby wykorzystać w działalności społecznej?
- Jakiego typu działania chciałbym wspierać?
- Z jakimi podmiotami mógłbym/chciałbym nawiązać współpracę?
Dodatkowo dużą pomocą może okazać się uwzględnienie w procesie decyzyjnym opinii, potrzeb oraz zainteresowań swoich pracowników i ich rodzin.
- misji i celu prowadzonej działalności,
- źródłach finansowania,
- standardach postępowania,
- wyznawanych wartościach,
- realizowanych działaniach,
- planowanych inicjatywach,
- pracownikach organizacji,
- wolontariuszach,
- sposobach prowadzenia dialogu społecznego,
- lokalizacji siedziby organizacji.
Biznes i NGO to podmioty, które różnią się między sobą nie tylko celem istnienia, ale także priorytetami, stylem pracy oraz sposobem komunikowania się.
W procesie doboru partnera warto docenić przede wszystkim te organizacje, które:
- Potrafią słuchać,
- Wyciągają wnioski,
- Dążą do wypracowania wspólnego kodu komunikacyjnego,
- Przyjmują informacje zwrotne,
- Pozostają otwarte na potrzeby partnera i pozostałych interesariuszy.
Organizacje pozarządowe, które nie czekają z założonymi rękami na to co przyniesie los i które dodatkowo cechuje optymizm, kreatywność, umiejętność inspirowania do wspólnego działania oraz niepoddawanie się w obliczu przeszkód i niepowodzeń to nie tylko gwarancja owocnej współpracy, ale przede wszystkim szansa na dokonanie realnych zmian społecznych.
Podstawę dla realizowania usystematyzowanego procesu angażowania interesariuszy stanowi m.in. standard AA1000SES, będący częścią grupy standardów opracowanych przez AccountAbility.
Standard AA1000SES dostarcza niezbędnych informacji oraz wskazówek potrzebnych do przeprowadzenia procesu dialogu z interesariuszami (w tym również NGO) prowadzącego do wypracowania konkretnych strategii, planów działania, sposobów ich realizacji, komunikacji i rozliczalności.
2. Mapa interesariuszy
3. Priorytety i metody angażowania interesariuszy
5. Ustalenie sposobu prowadzenia procesu
7. Zbadanie oczekiwań interesariuszy
9. Monitorowanie postępów
10. Wyciąganie wniosków
Przygotowując się do pierwszego spotkania z potencjalnym partnerem należy mieć na uwadze fakt, że sektor organizacji pozarządowych rządzi się zupełnie innymi standardami i wymaganiami niż organizacje biznesowe, których celem jest przede wszystkim maksymalizacja zysku.
- raportów z działalności NGO,
- statutu organizacji,
- rachunków zysków i strat,
- wyciągu rejestrowego,
- zdjęć z dotychczas zrealizowanych projektów,
- rekomendacji od aktualnych partnerów,
- kopii artykułów prasowych na temat zrealizowanych działań lub projektów,
- prezentacji multimedialnej z założeniami projektu,
- wizytówek.
Podczas pierwszego spotkania z NGO na pierwszy plan wysuwają się również kwestie wizerunkowe, które jako przedstawiciel biznesu również powinieneś poddać ocenie. Składają się na nie takie elementy jak:
- punktualność,
- skrupulatność,
- rzetelność,
- transparentność działań,
- profesjonalizm,
- wiedza o biznesie,
- język korzyści,
- oficjalny ubiór.
Zwieńczeniem rozmów z NGO jest zawarcie pisemnego porozumienia, precyzującego w sposób szczegółowy zakres wzajemnej współpracy oraz wynikające z niej zobowiązania dla każdej ze stron.
Dokument ten może składać się z następujących elementów:
- Deklaracja stron o podjęciu współpracy,
- Określenie przedmiotu współpracy,
- Określenie stron zawierających współpracę,
- Określenie sposobu reprezentacji każdej ze stron (zgodne z KRS, umową spółki lub statutem),
- Określenie wzajemnych zobowiązań (wraz z terminami),
- Czas obowiązywania umowy (określony, nieokreślony),
- Procedura wcześniejszego wypowiedzenia umowy,
- Sposób postępowania w przypadku naruszenia umowy.
Pamiętaj jednak, że umowa o współpracy to tzw. umowa nienazwana i trudno jest wskazać jej uniwersalna wersję tak aby nadawała się ona do zastosowania w każdej sytuacji.
Etapem podsumowującym współpracę biznesu i NGO jest ewaluacja zrealizowanego wspólnie przedsięwzięcia, czyli dokonanie oceny efektywności projektu według wcześniej zdefiniowanych kryteriów oraz porównanie osiągniętych rezultatów ze wstępnymi zamierzeniami.
Odpowiadają za to obydwie strony, czyli zarówno NGO jak i Biznes.
Ewaluacja projektu nie może obejść się bez konieczności zbierania szczegółowych informacji na temat przebiegu poszczególnych etapów projektu.
Do najpopularniejszych metod zbierania danych zalicza się m.in.:
- Analizę dokumentów,
- Wywiady,
- Wywiady,
- Obserwacje.
O ile analiza klasycznych danych ekonomicznych nie przysparza organizacjom pozarządowym większego problemu to sporym wyzwaniem okazuje się już zmierzenie zaangażowania społecznego oraz jego oddziaływania na społeczeństwo.
Rozwiązaniem tego problemu może okazać się zastosowanie modelu LGB lub analizy SROI.
Model LGB to opracowane 20 lat temu przez London Benchmarking Group skuteczne narzędzie pozwalające na całościowe zmierzenie zaangażowania społecznego danej organizacji, określenie wpływu jej zaangażowania na społeczeństwo oraz zdefiniowanie krótko i długoterminowych korzyści.
Model LGB opiera się na klasycznej analizie nakładów i wyników (input-output-impact):
- Input oznacza finansowe i pozafinansowe nakłady organizacji na inwestycje społeczne.
- Output obrazuje bezpośrednie rezultaty działań danego przedsięwzięcia
- Impact przedstawia długotrwałe zmiany społeczne, jakie dokonały się dzięki projektowi.
Analiza SROI (z ang. Social Return on Investment) to opracowane przez New Economics Foundation innowacyjne narzędzie pozwalające na obliczenie tzw. wskaźnika społecznej stopy zwrotu, czyli ekonomicznej, społecznej oraz ekologicznej wartości projektu i jego oddziaływania na interesariuszy.
Unikalność analizy SROI pozwala zatem nie tylko na kompleksowe połączenie klasycznej analizy kosztów z zaletami audytu społecznego, ale także na monetarne zaprezentowanie wszystkich istotnych inwestycji i skutków projektu.
Więcej przydatnych informacji na temat współpracy NGO – Biznes znajdziesz na stronie:
www.csrprofit.com
www.ngo.pl
www.aa1000.pl
www.accountability.org
www.ekonomiaspoleczna.pl
www.pisop.org.pl
www.asbiznesu.pl
www.doradztwocsr.pl
www.odpowiedzialnybiznes.pl
www.instytutfundraisingu.pl
www.wolontariatpracowniczy.pl
www.kampaniespoleczne.pl
www.filantropia.org.pl
www.pmi.org.pl
www.interesariusze.pl
www.globalreporting.org
Budowanie trwałego partnerstwa z biznesem
szkolenie dla NGO
Organizacja pozarządowa (ang. Non Governmental Organization – NGO) to zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. 03.96.873) wszystkie podmioty niebędące organami lub jednostkami podległymi administracji rządowej, których działalność nie jest nastawiona na pomnażanie zysku.
- posiadające osobowość prawną:
– stowarzyszenia
– fundacje - nieposiadające osobowości prawnej:
– niezależne grupy mieszkańców
– koła gospodyń wiejskich
– uniwersyteckie organizacje studenckie
Podstawową rolą organizacji pozarządowych jest dążenie do umacniania i rozwoju społeczeństwa obywatelskiego poprzez podejmowanie aktywnych działań na rzecz budowy kapitału społecznego, rozumianego jako promowanie oraz nawiązywanie współpracy z podmiotami wyznającymi podobne wartości.
Wraz z rosnącą pozycją koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu wśród strategii biznesowych polskich przedsiębiorstw coraz częściej mówi się o zawieraniu trwałych partnerstw między NGO a biznesem.
Według ONZ (2003) partnerstwo to dobrowolna i kooperacyjna relacja zawarta pomiędzy różnymi sektorami (np. NGO i biznes) w której partnerzy zgadzają się na połączenie sił w celu podjęcia wspólnych działań.
- dobrowolność
- innowacyjne rozwiązania
- długoterminowe zaangażowanie
- wspólne cele
- współdzielenie ryzyka
- wspólne działania
- współodpowiedzialność.
Według specjalistów ds. CSR zawieranie partnerstw w ramach współpracy międzysektorowej to obecnie jedno z najbardziej efektywnych narzędzi zmierzających do zaspokojenia potrzeb społecznych w takich obszarach jak: edukacja i kultura, zdrowie czy rozwój przedsiębiorczości.
- Zna problemy społeczności lokalnej
- Cieszy się dużym zaufaniem społecznym
- Posiada specjalistyczną wiedzę w zakresie realizacji projektów niekomercyjnych
- Utrzymuje bezpośredni kontakt ze społecznością lokalną
- Posiada narzędzia i doświadczenie do przeprowadzenia dialogu społecznego
- Potrafi trafnie zdiagnozować faktyczne problemy swoich interesariuszy
- Wpływa na pozytywne postrzeganie firm przez otoczenie około biznesowe
- Jest „głosem społeczeństwa” w ważnych sprawach
- Niezgodność celów i wartości
- Brak wzajemnego zaufania
- Nierównomierne zaangażowanie stron
- Niedostrzeganie korzyści płynących ze współpracy
- Odmienne oczekiwania
- Niejasne zasady współpracy
- Bariery komunikacyjne
- Brak spójności działania
- Postawa roszczeniowa (obu stron)
- Traktowanie podmiotów biznesowych wyłącznie jako źródła pozyskiwania kapitału
Budując wizerunek profesjonalnej organizacji pozarządowej warto pamiętać o stałym informowaniu swoich interesariuszy o:
- misji i celu prowadzonej działalności,
- strukturze organizacyjnej,
- źródłach finansowania,
- standardach postępowania,
- wyznawanych wartościach,
- realizowanych działaniach,
- planowanych inicjatywach,
- pracownikach organizacji,
- wolontariuszach,
- sposobach prowadzenia dialogu społecznego,
- lokalizacji siedziby organizacji.
Proaktywność jest cechą, którą każda organizacja może samodzielnie wypracować.
Składają się na nią trzy ważne kompetencje:
Przyjęcie w codziennych działaniach postawy proaktywnej niesie ze sobą bogaty wachlarz zalet, które w dłuższej perspektywie mogą przyczynić się m.in. do:
- wypracowania wielu innowacyjnych rozwiązań,
- wzrostu zaufania pracowników i społeczności lokalnej względem organizacji,
- odkrycia lub wzmocnienia wewnętrznego potencjału,
- pozyskania dodatkowych źródeł finansowania,
- wzbogacenia wiedzy lub nabycia nowych zdolności interpersonalnych.
Organizacje pozarządowe, podobnie jak podmioty gospodarcze nie są tworami funkcjonującymi w próżni, lecz elementami pewnej złożonej całości na którą oddziałuje szereg różnorodnych czynników o charakterze mikro i makro ekonomicznym.
W praktyce oznacza to, że podmioty reprezentujące trzeci sektor zmuszone są do szybkiego dostosowywania się do nadchodzących zmian (np. poprzez modyfikację celów lub metod ich realizacji) oraz do uwzględniania ich w procesie tworzenia długoterminowej strategii rozwoju.
Proces zarządzania strategicznego wymaga od organizacji pozarządowych zastanowienia się nad następującymi kwestiami:
- Dlaczego istnieję?
- Dokąd zmierzam?
- Gdzie się aktualnie znajduję?
- Gdzie chciałabym się znaleźć w przyszłości?
- W jaki sposób zamierzam osiągnąć swój cel?
- Kto lub co może mi w tym pomóc?
- Kto lub co może mi w tym przeszkodzić?
Budując wizerunek profesjonalnej organizacji pozarządowej należy również pamiętać o tym, dlaczego istniejemy i do czego dążymy.
Umiejętność formułowania misji, a w dalszej kolejności jej znajomość jest jednym z podstawowych elementów zarządzania strategicznego, który pozwala na określenie tożsamość danej organizacji oraz wyznaczenie głównych kierunków jej rozwoju.
Dobrze skonstruowana misja powinna być:
- Krótka
- Zwięzła
- Konkretna
- Chwytliwa
- Charyzmatyczna
- Inspirująca
- Zrozumiała
- Łatwa do zapamiętania
Orientacja na długofalowe działania to cel coraz większej ilości przedsiębiorstw postrzeganych jako społecznie odpowiedzialne.
Tendencję tą potwierdzają także badania przeprowadzone przez Centrum Przywództwa i Społecznej Odpowiedzialności Biznesu UMK oraz firmę GoodBrand & Company z których wynika, że długoterminowa współpraca preferowana jest zwłaszcza, gdy w grę wchodzi:
Więcej informacji o badaniu: http://www.crnavigator.com/materialy/bazadok/339.pdf
- wsparcie finansowe,
- konsultacje merytoryczne,
- realizacja kampanii społecznych,
- działania związane z marketingiem zaangażowanym społecznie,
- konkursy grantowe,
- współtworzenie programów wolontariatu pracowniczego.
Przedstawiciele biznesu coraz częściej wymagają od organizacji pozarządowych wysokich zdolności komunikacyjnych.
W kontakcie z biznesem pamiętaj aby:
- mówić „językiem korzyści”,
- unikać niezrozumiałej dla drugiej strony terminologii,
- powoływać się na konkretne wartości (np. dane statystyczne, raporty, badania),
- unikać wielowątkowości ,
- traktować partnera jak równego sobie,
- na bieżąco wyjaśniać wszelkie niejasności,
- szanować nawzajem swój czas.
Przed podjęciem decyzji o nawiązaniu współpracy z biznesem warto poświęcić trochę czasu na zbadanie potencjału własnej organizacji.
Praktycznym narzędziem umożliwiających bliższe przyjrzenie się środowisku wewnętrznemu i zewnętrznemu danej organizacji pozarządowej jest m.in. analiza SWOT, która polega na uporządkowaniu dostępnych informacji w czterech kategoriach:
Znajomość swoich atutów, możliwości i ograniczeń to jednak nie wszystko.
Chcąc kompleksowo przygotować się do współpracy z biznesem powinieneś także przyjrzeć się swoich motywacjom.
W procesie tym pomocne mogą okazać się następujące pytania:
- Dlaczego chcę nawiązać współpracę z biznesem?
- Co chcę przez to osiągnąć?
- Co chciałbym otrzymać od potencjalnego partnera?
- Co sam mam do zaoferowania?
- Czy działalność potencjalnego partnera jest zgodna z misją organizacji?
- Czy proces współpracy niesie ze sobą jakieś ryzyko?
- W jaki sposób będę komunikować się z partnerem?
- Jaka forma współpracy będzie dla mnie najbardziej korzystna?
Interesariusze (z ang. stakeholders) to grupa różnych podmiotów, najczęściej poszczególnych jednostek, społeczności lub instytucji, które oddziałują na daną organizację (w sposób pośredni lub bezpośredni) i które pozostają pod jej wpływem.
Jednym z najbardziej praktycznych i jednocześnie prostych w zastosowaniu narzędzi pozwalających na kompleksowe zdefiniowanie podmiotów, wywierających największy wpływ na funkcjonowanie danej organizacji jest mapowanie interesariuszy.
Proces mapowania interesariuszy nie ogranicza się jednak wyłącznie do wyszczególnienia kluczowych dla danej organizacji podmiotów.
Narzędzie to pozwala także na określenie:
- stopnia zainteresowania interesariuszy daną organizacją,
- stopnia zainteresowania organizacji danymi grupami interesariuszy,
- wpływu interesariuszy na organizację,
- wpływu organizacji na interesariuszy.
Wśród kręgu najważniejszych interesariuszy NGO mogą znaleźć się takie podmioty jak:
- przedsiębiorstwa,
- społeczność lokalna,
- wolontariusze,
- studenci,
- uniwersytety,
- instytucje badawczo-rozwojowe,
- urzędy,
- audytorzy,
- media,
- władze lokalne,
- pracownicy fundacji/stowarzyszenia,
- naukowcy,
- fundatorzy,
- organizacje biznesowe,
- środowisko naturalne.
Więcej informacji znajdziesz w raporcie Wartość Angażowania Interesariuszy (www.raport.csrprofit.com/raport1/)
- Możliwość identyfikacji potencjalnych sojuszników i konkurentów
- Możliwość zdefiniowania nowych szans rozwojowych
- Możliwość określenia głównych ryzyk i barier
- Możliwość nawiązania nowych kontaktów lub pogłębienie tych już posiadanych
Znalezienie odpowiedniego partnera do współpracy jest procesem nie tylko wymagającym rzetelnego przygotowania, ale także strategicznego podejścia.
Swoje poszukiwania możesz rozpocząć od:
- przeglądnięcia stron www przedsiębiorstw realizujących na co dzień strategię CSR,
- zapoznania się z aktualnymi raportami i rankingami odpowiedzialnych firm,
- uczestnictwa w konferencjach lub seminariach dot. zaangażowania społecznego,
- śledzenia aktualnych informacji prasowych na temat CSR,
- rozmów ze znajomymi lub współpracownikami.
Przygotowanie oferty współpracy stanowi zazwyczaj pierwszy kontakt NGO z potencjalnym partnerem biznesowym.
Aby jednak okazał się on w pełni pomyślny, pamiętaj aby dokument ten składał się z następujących elementów:
- informacji na temat organizacji pozarządowej,
- informacji o planowanym projekcie/przedsięwzięciu/inicjatywie,
- zdefiniowaniu oczekiwań wobec partnera,
- wypunktowaniu korzyści płynących ze współpracy,
- kontaktu do osoby odpowiedzialnej za dany projekt.
Opracowując ofertę możesz dodatkowo skorzystać z pytań pomocniczych:
- Kim jesteśmy?
- Co robimy?
- Do czego dążymy?
- Na czym polega nasz projekt/inicjatywa?
- Jakie są nasze oczekiwania względem projektu?
- Jakie są nasze oczekiwania względem partnera?
- Co oferujemy w zamian za partnerstwo?
- Czy projekt będzie kontynuowany w przyszłości?
- Ile będzie kosztować realizacja projektu?
Aby zachować profesjonalny wizerunek oferta współpracy powinna zostać sporządzona na papierze firmowym, zawierającym co najmniej logo, adres oraz numer KRS lub NIP danej organizacji pozarządowej.
Pamiętaj również o tym aby oferta była krótka, zwięzła, zbieżna z celami danego przedsiębiorstwa i zaadresowana do konkretnej osoby.
Tą „konkretną osobą” może być np.:
- menadżer ds. CSR,
- menadżer ds. Zrównoważonego Rozwoju,
- menadżer ds. Zarządzania Różnorodnością,
- koordynator ds. projektów społecznych,
- prezes/prezeska fundacji korporacyjnej.
Choć generalnie biznes chwali sobie współpracę z NGO to zdarza się, że natrafia na tym polu na pewne trudności.
Do tych najczęściej wskazywanych zalicza się m.in.:
- niezrozumienie celów i wartości firmy,
- brak określenia wzajemnych korzyści,
- niewłaściwe sformułowanie oczekiwań,
- niedbałe przygotowanie oferty,
- błędy ortograficzne i gramatyczne,
- postawa roszczeniowa,
- niesprecyzowany lub źle wskazany adresat oferty,
- brak zaufania.
Przygotowując się do pierwszego spotkania z potencjalnym partnerem należy mieć na uwadze fakt, że biznes rządzi się zupełnie innymi standardami i wymaganiami niż sektor organizacji pozarządowych.
Na pierwszy plan wysuwa się przede wszystkim WIZERUNEK, na który składają się takie elementy jak:
- punktualność,
- skrupulatność,
- rzetelność,
- transparentność działań,
- profesjonalizm,
- wiedza o biznesie,
- język korzyści,
- oficjalny ubiór.
Nie zapominaj jednak, że do spotkania z przedstawicielem biznesu należy przygotować się także od strony merytorycznej.
Przydatnymi dokumentami podczas spotkania mogą okazać się:
- raporty z działalności NGO,
- statut organizacji,
- rachunki zysków i strat,
- wyciąg rejestrowy,
- zdjęcia z dotychczas zrealizowanych projektów,
- rekomendacje od aktualnych partnerów,
- kopie artykułów prasowych na temat zrealizowanych działań lub projektów,
- prezentacja multimedialna,
- wizytówki.
Przekonanie biznesu do swojego pomysłu to zazwyczaj spore wyzwanie, zwłaszcza kiedy ma się na to ograniczoną ilość czasu.
Przydatnym rozwiązaniem może okazać się w tym przypadku zaprezentowanie założeń swojego pomysłu w formie praktycznej Karty Projektu.
Karta projektu to krótki dokument, który w jasny oraz przejrzysty sposób ilustruje wizję danego przedsięwzięcia wraz z jego podstawowymi założeniami i celami.
Najczęściej składa się ona z następujących elementów:
- Tytuł projektu,
- Cele,
- Adresaci,
- Charakterystyka przedsięwzięcia,
- Harmonogram działań,
- Opis zespołu projektowego,
- Budżet,
- Sposób promocji,
- Oczekiwane efekty,
- Ewentualne trudności i ryzyka.
Kolejnym istotnym punktem spotkania jest dokładne omówienie z potencjalnym partnerem preferowanych FORM WSPÓŁPRACY.
Do najpopularniejszych form angażowania się biznesu w sferę społeczną zalicza się powszechnie:
Specyficzną formą wolontariatu pracowniczego jest wolontariat kompetencyjny.
Jego idea sprowadza się do dzielenia się z określoną grupą osób posiadaną wiedzą, doświadczeniem oraz umiejętnościami np. w formie konsultingu pro bono lub zajęć tematycznych.
Nowoczesną odmianą filantropii jest tzw. filantropia zaangażowania (z ang. Venture Philantropy lub Engaged Philantropy), która proponuje hybrydowe podejście do dobroczynności.
Polega ono na połączeniu wsparcia finansowego ze wsparciem instytucjonalnym (np. w zakresie zarządzania, księgowości bądź PR).
Aby współpraca przebiegała zgodnie z zaplanowanymi celami na pierwszym spotkaniu należy także omówić podstawowe zasady komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej.
W tym celu możesz skorzystać z następujących narzędzi:
- Wyznaczenie koordynatora projektu,
- E-mail,
- Infolinia,
- Strona www,
- Newsletter elektroniczny,
- Instrumenty CSR 2.0.,
- Dedykowane eventy,
- Aplikacje mobilne,
- Raport CSR/Raport społeczny.
Dokument ten może składać się z następujących elementów:
- Deklaracja stron o podjęciu współpracy,
- Określenie przedmiotu współpracy,
- Określenie stron zawierających współpracę,
- Określenie sposobu reprezentacji każdej ze stron (zgodne z KRS, umową spółki lub statutem),
- Określenie wzajemnych zobowiązań (wraz z terminami),
- Czas obowiązywania umowy (określony, nieokreślony),
- Procedura wcześniejszego wypowiedzenia umowy,
- Sposób postępowania w przypadku naruszenia umowy.
Pamiętaj jednak, że umowa o współpracy to tzw. umowa nienazwana i trudno jest wskazać jej uniwersalna wersję tak aby nadawała się ona do zastosowania w każdej sytuacji.
Opuszczenie stołu negocjacyjnego i przystąpienie do wspólnych działań to okres nie tylko bardzo intensywnej pracy i budowania wzajemnego zaufania, ale także czas krystalizowania się celów oraz głównych założeń projektu.
Ogromną rolę na tym etapie odgrywa MONITORING DZIAŁAŃ.
Monitoring to proces oparty na systematycznym gromadzeniu danych odnoszących się w sposób bezpośredni lub pośredni do przebiegu poszczególnych etapów projektu.
Jego celem jest z jednej strony zbadanie, czy realizacja danego przedsięwzięcia przebiega zgodnie z zaplanowanym wcześniej harmonogramem i budżetem, a z drugiej strony znalezienie odpowiedzi na pytanie czy udaje mu się osiągnąć zamierzone rezultaty.
Monitoring działań niesie ze sobą także szereg korzyści. Pozwala m.in. na:
- Przygotowanie kompleksowej oceny postępów prowadzonych działań,
- Kontrolę tempa i kierunków rozwoju projektu,
- Dostosowanie działań do zmieniających się warunków wewnętrznych oraz zewnętrznych.
Monitorowanie wyników i stosowanych praktyk – działania zapobiegające i korygujące – audyty wewnętrzne – kontynuacja dialogu z interesariuszami.
Etapem podsumowującym współpracę biznesu i NGO jest ewaluacja zrealizowanego wspólnie przedsięwzięcia, czyli dokonanie oceny efektywności projektu według wcześniej zdefiniowanych kryteriów oraz porównanie osiągniętych rezultatów ze wstępnymi zamierzeniami.
Ewaluacja projektu, podobnie jak monitoring działań nie może obejść się bez zbierania szczegółowych informacji na temat przebiegu poszczególnych etapów projektu.
Do najpopularniejszych metod zbierania danych zalicza się m.in.:
- Analizę dokumentów,
- Wywiady,
- Kwestionariusze,
- Obserwacje.
O ile analiza klasycznych danych ekonomicznych nie przysparza organizacjom pozarządowym większego problemu to sporym wyzwaniem okazuje się już zmierzenie zaangażowania społecznego oraz jego oddziaływania na społeczeństwo.
Rozwiązaniem tego problemu może okazać się zastosowanie modelu LGB lub analizy SROI.
Model LGB to opracowane 20 lat temu przez London Benchmarking Group skuteczne narzędzie pozwalające na całościowe zmierzenie zaangażowania społecznego danej organizacji, określenie wpływu jej zaangażowania na społeczeństwo oraz zdefiniowanie krótko i długoterminowych korzyści.
Model LGB opiera się na klasycznej analizie nakładów i wyników (input-output-impact):
- Input oznacza finansowe i pozafinansowe nakłady organizacji na inwestycje społeczne.
- Output obrazuje bezpośrednie rezultaty działań danego przedsięwzięcia
- Impact przedstawia długotrwałe zmiany społeczne, jakie dokonały się dzięki projektowi.
Analiza SROI (z ang. Social Return on Investment) to opracowane przez New Economics Foundation innowacyjne narzędzie pozwalające na obliczenie tzw. wskaźnika społecznej stopy zwrotu, czyli ekonomicznej, społecznej oraz ekologicznej wartości projektu i jego oddziaływania na interesariuszy.
Unikalność analizy SROI pozwala zatem nie tylko na kompleksowe połączenie klasycznej analizy kosztów z zaletami audytu społecznego, ale także na monetarne zaprezentowanie wszystkich istotnych inwestycji i skutków projektu.
Więcej przydatnych informacji na temat współpracy NGO – Biznes znajdziesz na stronie:
www.csrprofit.com
www.raport.csrprofit.com/raport1/
www.ngo.pl
www.aa1000.pl
www.accountability.org
www.ekonomiaspoleczna.pl
www.pisop.org.pl
www.asbiznesu.pl
www.doradztwocsr.pl
www.odpowiedzialnybiznes.pl
www.instytutfundraisingu.pl
www.wolontariatpracowniczy.pl
www.kampaniespoleczne.pl
www.filantropia.org.pl
www.pmi.org.pl
www.interesariusze.pl
www.globalreporting.org;